AKCİĞERLER

 İnsan bedeni sürekli olarak  oksijen alır ve karbondioksit atar. Yaşam için gerekli olan oksijenin alınmasını ve karbondioksitin atılmasını, solunum sağlar. 

Solunumla görevli organlar akciğerlerdir. Hava ağızdan ve burundan girer;sonra soluk yolundan, yani gırtlaktan ve soluk borusundan geçerek iki bronşa (sol ve sağ bronşlar) ulaşır. Bronşlar giderek küçülen çok sayıda borucuklara ayrılır. Bu borucuklarda küçük (0,1-0,3 mm çapında) hava kesekcikleriyle (alveollerle) biter; solunan hava ile hava kesecikleri çeperinde dolaşan kan arasında oksijen ve karbondioksit değiştokuşu orada gerçekleşir.

Yetişkin bir insanın akciğerlerindeki hava keseciklerinin sayısı 300 milyom kadardır; iç yüzeyleri yaklaşık olarak 50 metrekaredir.

Bronşlardan hava keseciklerine kadar bu yapıların tümüne birden "akciğer" denir. Dıştan bakıldığında akciğerler, göğüs boşluğunun iki yanında bakışımlı olarak yeralmış, koni biçimi organlar olarak görünür. Bu organlar alt yanda, göğüs boşluğ ile karnı birbirinden ayıran ve "diyafram" adı verilen yatay bir kasın üstüne oturur. Akciğerlerin dışı yumuşak bir zarla kaplıdır; bu zar aynı zamanda göğüs boşluğunun iç yüzünüde kaplar.

Soluk alıp vermekte olan bir kişiye bakılacak olursa, onun ardarda ve düzenli aralıklarla soluk alma (havanın girmesi) ve soluk verme (havanın çıkması) hareketleri yaptığı görülür.

Soluk alınırken diyafram kası ile karburgalararası kaslar harekete geçer ; bunun sonucunda göğüs kafesi genişler ve hava akciğerlere dolar. Soluk verilirken, sözü geçen kaslar gevşer, göğüs kafesinin hacmi küçülür, akciğer büzülür ve bunun sonucunda hava dışarı atılır.

Bu hareketlein ritimli ve uyumlu biçimde gerçekleşmesi çok önemlidir ; bu yüzden, merkezi soğanilikte bulunan sinirsel bir mekanizma, solunumu denetler.

Akciğer hastalıkları son derece çeşitlidir: Zatürre; akciğerde kan toplanması; bronş genişlemesi; akciğe-bronş kanseri; akciğer veremi; zatülcenp; vb.